حباب
« آموزشی * فرهنگی * تفریحی »
پنج شنبه 21 مهر 1390برچسب:, :: 19:16 :: نويسنده : سیدعلی حسینی شیخ اجل سعدی « میازار موری که دانه کش است » یکی سیرت نیکمردان شنو اگر نیکبختی و مردانه رو که شبلی ز حانوت گندم فروش به دِه برد انبان گندم به دوش نگه کرد و موری در آن غله دید که سرگشته هر گوشه ای می دوید ز رحمت بر او شب نیارست خفت به مأوایِ خود بازش آورد و گفت مروّت نباشد که این مور ریش پراکنده گردانم از جای خویش درونِ پراکندگان جمع دار که جمعیّتت باشد از روزگار چه خوش گفت فردوسی پاک زاد که رحمت بر آن تربت پاک باد: « میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است » « سیاه اندرون باشد و سنگ دل که خواهد که موری شود تنگ دل » مزن بر سر ناتوان دست زور که روزی در افتی به پایش چو مور درون فروماندگان شاد کن ز روز فروماندگی یاد کن نبخشود بر حال پروانه شمع نگه کن که چون سوخت در پیش جمع گرفتم ز تو ناتوان تر بسی است تواناتر از تو هم آخر کسی است خدا را بر آن بنده بخشایش است که خلق از وجودش در آسایش است نظرات شما عزیزان:
عاللللللللللللی
درسا
ساعت9:47---9 بهمن 1391
عالیه
آخرین مطالب پيوندها
تبادل
لینک هوشمند
نويسندگان
|
||||||||||||
|