ديوارهاي شيشه­اي

 روزي دانشمندى آزمايش جالبى انجام داد. او يك آكواريوم ساخت و با قراردادن يک ديوار شيشه‌اى در وسط  آكواريوم آن ‌را به دو بخش تقسيم ‌کرد.
در يک بخش، ماهى بزرگى قرار داد و در بخش ديگر ماهى کوچکى که غذاى مورد علاقه­ي ماهى بزرگتر بود.
ماهى کوچک ، تنها غذاى ماهى بزرگ بود و دانشمند به او غذاى ديگرى نمى‌داد.
او براى شکار ماهى کوچک ، بارها و بارها به سويش حمله برد ولى هر بار با ديوار نامرئي كه وجود داشت برخورد مى‌کرد. ( همان ديوار شيشه‌اى که او را از غذاى مورد علاقه‌اش جدا مى‌کرد.)
پس از مدتى، ماهى بزرگ از حمله و يورش به ماهى کوچک دست برداشت. او باور کرده بود که رفتن به آن سوى آکواريوم و شکار ماهى کوچک، امرى محال و غير ممکن است!
در پايان، دانشمند شيشه­ي وسط آکواريوم را برداشت و راه ماهي بزرگ را باز گذاشت. ولى ديگر هيچگاه ماهى بزرگ به ماهى کوچک حمله نکرد و به آن‌سوى آکواريوم نيز نرفت!!!

میدانید چـــــرا ؟

ديوار شيشه‌اى ديگر وجود نداشت، اما ماهى بزرگ در ذهنش ديوارى ساخته بود که از ديوار واقعى سخت‌تر و بلند‌تر مى‌نمود و آن ديوار، ديوار بلند باور خود بود! باوري از جنس محدودیت! باوري به وجود دیواري بلند و غير قابل عبور! باوري از ناتوانی خويش!

  اگر ما در ميان اعتقادات و باورهاى خويش جستجو کنيم، بى‌ترديد ديوارهاى شيشه‌اى بلند و سختى را پيدا خواهيم­کرد که نتيجه­ي مشاهدات و تجربيات ماست و خيلى از آن‌ها وجود خارجى نداشته بلکه زائيده­ي باور ما بوده و فقط در ذهن ما جاى دارند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: